Er beweegt wat aan de stroom

Toch laten ook deze klanten nog gemiddeld jaarlijks zo'n 50 euro liggen. Door niet op zoek te gaan naar de goedkoopste aanbieder laat je heel wat kansen liggen. Daar moet je inderdaad naar op zoek gaan, want er bestaat niet zoiets als de goedkoopste leverancier, anders zou iedereen er wel klant van willen worden. Wie de goedkoopste is, hangt af van je verbruik (dag, nacht, weekend) en soms ook wel eens van de plaats waar je woont en zelfs van je gezinssamenstelling. Je berekent best eens op een van de Vlaamse websites die vergelijkingen aanbieden hoeveel je elektriciteitsverbruik bij een andere leverancier zou kosten, bijvoorbeeld op onze eigenste www.stroomtarieven.be/bereken.php Het kan soms tot wel 100 euro schelen.

Waarom dit gering succes?

Dikwijls wordt gezegd dat de nieuwe leveranciers niet op de Vlaamse markt kunnen doorbreken doordat zij zich moeten bevoorraden bij de gevestige producenten en dus nooit gunstige prijzen kunnen aanbieden. Dit klopt niet helemaal. Vooreerst zijn er wel degelijk leveranciers met een bescheiden eigen productie in Vlaanderen, meestal ook groene stroom. Bovendien kunnen buitenlandse leveranciers hun stroom invoeren vanuit hun moederland, waar ze wel centrales hebben.

Trouwens: zoals gezegd zijn de alternatieve leveranciers wel degelijk gemiddeld goedkoper. De fout ligt dus bij de mensen zelf. Ze laten gewoon de winst liggen. Hoe komt dat toch?

Vooreerst is er inderdaad dat contract: men is voor minstens een jaar gebonden (in de meeste gevallen toch). Voor je het weet is dat jaar voorbij en werd het stilzwijgend opnieuw voor een jaar verlengd. Te laat dus om te reageren. En natuurlijk gebeurt dat elk jaar telkens opnieuw, ook al heeft men gezworen om het volgend jaar niet zo te laten.

Ten tweede vertrouwt men het zaakje toch niet zo goed. Nogal wat berichten in de pers over verkeerd gelopen omschakelingen, met daarbovenop nog eventuele boetes voor contractbreuk, zijn zeker een rem. Nochtans blijkt dat volgens de VREG nogal mee te vallen.

Ook weet men niet zo goed hoe men er moet aan beginnen. Dit is nochtans heel eenvoudig: je contacteert een nieuwe leverancier en die brengt alles voor jou in orde (opzegging van je oud contract, opname meterstanden, ...) Toch wordt ook dat als een rem ervaren en wordt op de moeite gezien om actie te ondernemen.

Tenslotte is dat misschien wel de hoofdoorzaak. Ondanks de stijgende energieprijzen en de dalende koopkracht vindt men het sop de kool niet waard. Een briefje van 50 euro laat je zeker niet liggen, maar daar ook nog moeite voor doen is mogelijk voor velen wat teveel gevraagd, temeer daar omwille van de stijgende energieprijzen een prijsofferte voor het volgende jaar altijd hoger zal blijken te zijn dan wat je vorig jaar hebt betaald. Je hebt dan de indruk dat je nog altijd goed zit bij je huidige leverancier, al verhoogt die zijn prijzen natuurlijk ook.

Wellicht zijn er daarnaast ook nog een heleboel mensen die gewoon nog altijd niet weten dat je kan kiezen, of die denken dat het voor hen niet het geval is, in appartementsgebouwen bijvoorbeeld, of als huurder.

Nog eens 50 euro

Na dit alles nog een tip: als je elektrisch verwarmt krijg je vandaag, 1 juli 2008, van Vadertje Staat een cheque van 50 euro cadeau, op voorwaarde dat je niet meer verdient dan 22.873 euro bruto per jaar. Die cheque moet je wel aanvragen. Evenmin laten liggen dus.

Wanneer u op de hoogte wenst te blijven van nieuwe wendingen op het gebied van de liberalisering van de elektriciteitsmarkt of van de tariefstructuren, klik dan hier om onze elektronische nieuwsbrief te ontvangen.