Er beweegt wat aan de stroom

Woensdag 10 april 2002 was het weer zover. Ditmaal was het het VEV dat in de Financiële Economische Tijd de kat de bel aanbond. Nadat Electrabel vorige week al aankondigde dat de elektriciteitprijzen in de vrije markt wel eens zouden kunnen stijgen in plaats van dalen, is nu ook het VEV op deze kar gesprongen. Van Electrabel is dit nog te verstaan, zij zoeken een excuus voor de blijvende hoge prijzen, maar het VEV dwaalt.

Ten eerste geeft het VEV de huidige leveranciers, door hen gelijk te geven, een steuntje in de rug bij de huidige onderhandelingen met de zakelijke klanten. Deze komen per 1 januari 2003 vrij om hun leverancier te kiezen. Door nu aan te kondigen dat de prijzen zullen stijgen, buiten de wil van de elektriciteitsbedrijven om, kunnen gemakkelijker langetermijn contracten worden afgedwongen met zogezegd 'gunstige' voorwaarden. De op 1 januari vrijkomende klanten hebben immers meestal nog geen contract (alleen algemene leveringsvoorwaarden van de intercommunale), zodat de switching zeer gemakkelijk is. Dat ligt natuurlijk heel wat anders indien al bij voorbaat een langetermijncontract wordt afgesloten.

Ten tweede schrikt notabene uitgerekend het Vlaams Economisch Verbond potentiële buitenlandse alternatieve aanbieders af, door te stellen dat in Vlaanderen hoge kosten en eisen worden gesteld aan de leveranciers. Om onze ondernemingen te steunen zou beter het omgekeerde worden gedaan. Men kan aantonen dat de huidige Belgische prijzen hoog zijn in vergelijking met het buitenland. Er valt dus wel nog wat te rapen. Er meldt zich op korte termijn ook een grote opportuniteit aan : Vlaanderen gaat versneld liberaliseren en een groot aantal middelgrote klanten heeft bijgevolg nood aan ondersteuning bij het maken van hun keuze. Deze klanten zullen bovendien worden verplicht om hun huidige geïntegreerde elektriciteitsmaatschappij te verlaten ten gunste van een vrije leverancier. Dit is, met uitzondering van het Verenigd Koninkrijk, uniek in Europa. Wanneer buitenlanders niet zijn geïnteresseerd in deze opportuniteit, omdat zij de Belgische situatie maar te ingewikkeld vinden, kan het VEV nog altijd onze eigen industriëlen en zakenlieden motiveren om initiatieven te nemen. Voor de zakenlijke klanten zijn geen hoge importcapaciteiten of productiemiddelen nodig. Maar hoe kan je ze in godsnaam motiveren als je zelf aan de klaagmuur gaat staan?

Ten derde zijn de opgelegde eisen en kosten nog niet eens zo verschrikkelijk hoog. Wij spreken ons niet uit over de gevolgen van de uitstap uit de kernenergie, behalve misschien dit : potentiële investeerders kunnen hierin mogelijk het positieve signaal zien dat er op termijn heel wat productiecapaciteit op de Belgische markt nodig zal zijn. Nu willen de mogelijke kandidaten geen investeringen doen, zelfs niet in balancing-capaciteit, omdat onvoldoende rendabiliteit en zekerheid op termijn wordt gegarandeerd. Wanneer daarnaast echter ook wordt gesteld dat een verplichte prijsverlaging (onder de vorm van een vaste aftrekkost, namelijk de eerste aantallen kWh gratis), kostenverhogend is, dan kan dit toch alleen in hoofde van de leverancier zijn. Straks gaat het VEV ook nog beweren dat de elektriciteitsmaatschappijen hun tarieven in de vrije markt zullen moeten optrekken, omdat zij zich verplicht zien deze met 10 à 20 % te verlagen ! Gratis bestaat niet, er moet iemand betalen, maar ook voor verlaagde proportionele kosten moet worden betaald. Ook voor het milieu moet worden betaald, maar gelukkig minder dan in het buitenland (tot spijt van wie het benijdt). Op sommige plaatsen in Duitsland moeten de elektriciteitsleveranciers tot 50 eurocent betalen voor een kWh groene stroom die hen wordt aangeboden, zonder dat zij deze mogen weigeren. De Nederlandse regulerende energiebelasting bestaat bij ons niet, alleen een flauw afkooksel ervan. Ook de stimulering van WKK wordt in België, anders dan in het buitenland, op een zo marktcomform mogelijke wijze georganiseerd via verhandelbare certificaten. De waarheid is dus gewoon dat er teveel winst wordt gemaakt met onze elektriciteit en dat men dit liefst zo wil houden. In een andere krant van dezelfde dag werd triomfantelijk aangekondigd dat de winst nog nooit zo hoog is geweest.

De grote bedrijven hebben al kunnen genieten van verlaagde tarieven. Allerlei studies toonden nochtans aan dat zij in vergelijking met het buitenland er nog het beste vanaf kwamen. Nu de KMO's, in een marktsegment waar de elektricteitsprijzen in vergelijking met het buitenland er veel slechter aan toe zijn, en die minder kennis en kracht hebben om zich te verdedigen, aan de beurt zouden moeten komen, geeft het VEV aan de leveranciers het signaal dat het hen wordt vergeven wanneer zij geen tariefdalingen zouden kunnen toepassen.

Het VEV legt de schuld bij de overheid, maar meent zij nu echt dat de overheid haar internationale engagementen i.v.m. het milieu, haar sociaal beleid en haar beslissing over de kernenergie zal afzwakken? Neen, de discussie is contraproductief en heeft alleen negatieve effecten Desnoods zoekt de overheid wel andere middelen, bij de inkomstenbelastingen of bij de tarifering over gerealiseerde toegevoegde waarde. Dan wordt de KMO een tweede maal belazerd.

Stroomtarieven.be blijft ijveren voor verlaagde tarieven, maar stelt inderdaad vast dat weinig alternatieve aanbieders haar daarover contacteren. Inderdaad door negatieve berichtgeving afgeschrikt misschien?

Een overzicht van de andere archieven vindt u in de index