Er beweegt wat aan de stroom

Vandaag 17 juli 2001, is het Vlaamse Elektriciteitsdecreet precies één jaar oud. De jonge baby heeft nog maar weinig echte golven gemaakt aan de oevers van de stroom.

Weliswaar was er vorige week nog een spreekwoordelijke storm in een glas water. Twee ministers gingen in de pers verbaal over de vuist over de vraag wie en op welke wijze bevoegd is om de elektriciteitsoperatoren te verplichten hun tarieven te verlagen of een hoeveelheid gratis stroom te leveren, maar met een vrije markt heeft dit weinig te maken.

Toch dobbert de boot langzaam voort.

Vorige week vrijdag, 13 juli 2001, nam de Vlaamse regering bijna ongemerkt een vijftal beslissingen.

Het elektriciteitsdecreet moge dan wel al een jaar bestaan, de bepalingen waren tot nog toe nog niet van kracht, aangezien het decreet zelf zegt (meer bepaald in artikel 58), dat deze maar in werking treden wanneer de Vlaamse regering hiertoe beslist.

Dit is vrijdag dan ook rimpeloos gebeurd. Het gaat om een vrij juridisch-technische aangelegenheid. In één artikel wordt een opsomming gegeven van de omstandigheden of de data waarop de verschillende bepalingen in werking treden. Zonder dit juridisme zou het decreet echter dode letter zijn gebleven.

Ook de kalender van vrijmaking ("in aanmerking komen") van de diverse categoriën van klanten werd definitief vastgelegd. Deze was al langer bekend (zie "Er komt vaart in de stroom" van 12 april 2001 op www.stroomtarieven.be/archief/ar010420bis.htm), maar hij moest nog worden getoetst aan zijn wettelijkheid door de Raad van State, wat ondertussen is gebeurd.

Een derde definitieve beslissing is het vastleggen van de manier waarop de "gebonden" klanten worden vrijgemaakt en overgedragen van hun huidige leverancier (nu netbeheerder) naar de nieuwe (nu vergunninghouder). Netbeheerders kunnen immers niet langer leveren aan vrije klanten. Ze kunnen ook niet doen alsof hun neus bloedt, want het besluit legt gedetailleerd vast hoe de klanten bij voorbaat in kennis moeten worden gesteld dat ze vrij zijn. Klanten die zelf geen aanstalten maken om van hun vrijheid te genieten, zullen worden verwittigd dat zij automatisch worden overgedragen naar een leverancier die door hun netbeheerder werd gekozen.

Om vertragingen te vermijden bij de aanstelling van netbeheerders en het erkennen van vergunninghouders, wordt een voorlopige regeling voorzien waarbij de door de netbeheerder aangeduide leveranciers van rechtswege automatisch een vergunning krijgen die zes maand geldig is.

Naast deze drie definitieve beslissingen, nam de Vlaamse regering ook een tweetal eerste principiële beslissingen. Deze hebben betrekking op het statuut van het personeel van de VREG, de Vlaamse regulator die moet toezien op een correcte marktwerking voor spanningen tot 70.000 Volt.

Naar verluidt zou de VREG haar eerste werknemer(s) tegen eind september in dienst kunnen hebben.

De teksten van de beslissingen zijn te vinden op www.vreg.be/uitvoeringsbesluiten.htm.

Ook op het niveau boven de 70.000 Volt, het zogenaamde transmissienet, zijn er recente bewegingen. Het technische reglement voor het transmissienet werd eindelijk gepubliceerd. Dit zijn de technische voorwaarden waaronder de netbeheerder kan en moet leveren. De prijsvoorwaarden laten echter nog even op zich wachten, aangezien de beheerder van dit net nog niet werd aangeduid.

Het pas opgerichte Elia (28 juni 2001), heeft zich kandidaat gesteld en haar aanwijzing zou eerstdaags moeten gebeuren. Toch zouden er nog enkele problemen zijn. Elia moet voor 30 % eigendom zijn van de gemeenten, maar publi-T, de voor deze voorwaarde speciaal opgerichte holding van de gemeenten, heeft tot nog toe slechts één symbolisch aandeel. Dit is trouwens ook het geval voor Electrabel. De overige aandelen zijn in handen van CPTE, die op haar beurt wel voor 92 % in handen is van Electrabel.

Elia nam het transmissienet over van CPTE. Dezelfde CPTE dus die voorlopig voor 99,99 % aandeelhouder is. In industriële kringen is ook de kritiek te horen dat de infrastructuur niet volledig werd overgedragen. Sommige onderdelen van het net zouden toch nog eigendom blijven van CPTE, en hierdoor rechtstreeks onder controle blijven staan van Electrabel en in mindere mate ook van SPE. Hierdoor kan met name Electrabel druk uitoefenen op de klanten die van deze overblijvende infrastructuur gebruik maken en op die wijze dan ook hun vrije keuze belemmeren.